Rozdział 9

¹ Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków światło zabłysło.

J 8,12+

² Pomnożyłeś radość, zwiększyłeś wesele. Rozradowali się przed Tobą, jak się radują we żniwa, jak się weselą przy podziale łupu.

Ps 126

³ Bo złamałeś jego ciężkie jarzmo i drążek na jego ramieniu, pręt jego ciemięzcy jak w dniu porażki Madianitów.

Iz 10,25-26; Iz 14,25

⁴ Bo każdy but pieszego żołnierza, każdy płaszcz zbroczony krwią, pójdą na spalenie, na pastwę ognia.

Sdz 7,15-25

⁵ Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza. Nazwano Go imieniem: Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju.

Iz 7,14+; Rdz 3,15; Rdz 49,10; Lb 24,17; Mi 5,1-3; Za 9,9; 2Sm 7,12-16

⁶ Wielkie będzie Jego panowanie w pokoju bez granic na tronie Dawida i nad Jego królestwem, które On utwierdzi i umocni prawem i sprawiedliwością, odtąd i na wieki. Zazdrosna miłość Pana Zastępów tego dokona.

Łk 2,14 Łk 1,32-33

Pomsta Pańska nad królestwem izraelskim

⁷ Wydał Pan wyrok na Jakuba, i spadł on na Izraela.

Iz 55,10-11

⁸ Pozna go cały naród: Efraimczycy i mieszkańcy Samarii, w dumie i w hardości swego serca mówiący:

⁹ Cegły się rozsypały – odbudujemy z kamienia; sykomory wycięte – cedrami je zastąpimy.

¹⁰ Lecz Pan wzbudził przeciw niemu wrogów i nieprzyjaciół jego uzbroił:

¹¹ Aramejczyków od wschodu i Filistynów z zachodu, pożerających Izraela całą paszczą. Po tym wszystkim nie uśmierzył się gniew Jego i ręka Jego – nadal wyciągnięta.

¹² Ale naród nie nawrócił się do swego Karciciela ani nie szukał Pana Zastępów.

Iz 5,25+; Am 4,6-11+; Oz 7,10-15; Jr 5,3-6

¹³ Wówczas Pan odciął Izraelowi głowę i ogon, w jednym dniu, palmę i sitowie.

¹⁴ <Starszy i dostojnik – to głowa; a ogon to prorok i nauczyciel kłamstwa>.

¹⁵ Zwodzicielami się stali przywódcy tego narodu, a ci, którym przewodzą, zgubili się.

¹⁶ Dlatego Pan nie oszczędzi jego młodzieńców ani się zlituje nad jego sierotami i wdowami. Bo cały ten naród jest bezbożny i zły, każde usta mówią głupstwa. Po tym wszystkim nie uśmierzył się gniew Jego i ręka Jego – nadal wyciągnięta.

¹⁷ Zaiste, niegodziwość rozgorzała jak pożar, który trawi głogi i ciernie; wybucha w gąszczu leśnym, aż wzbijają się słupy dymu.

¹⁸ Od gniewu Pańskiego zapalił się kraj, i stał się naród pastwą ognia. Nikt nie ma litości nad bratem swoim.

¹⁹ Każdy pożera ciało bliźniego; odgryza na prawo, a przecież łaknie, zjada na lewo, lecz się nie nasyca.

²⁰ Manasses [szarpie] Efraima, a Efraim Manassesa, obaj razem godzą na Judę. Po tym wszystkim nie uśmierzył się gniew Jego i ręka Jego – nadal wyciągnięta.